Gouden medaille van groene plastic

Dinsdag is marktdag in Sneek, dat kon je overal lezen. Dus toen vanmorgen K vroeg en enthousiast het bed uitsprong, zag ik de bui al hangen. Ik moest mee naar de markt.  Als er nu iets is wat ik echt niet plezant vind is het dus wel de markt. Al die mensen op elkaar geplakt, voortschuifelend van kraam naar kraam. En op die Hollandse markten staan dan meestal nog veel kramen. Het is raar maar dan heeft ze ineens geen probleem meer met haar ‘persoonlijke ruimte’ en zo. Toen we in Sneek aankwamen was het effe zoeken naar de markt. Normaal gezien hoef je enkel te zien vanwaar de mensen, volgeladen met witte plastic zakjes vandaan kwamen. Maar we zagen alleen maar gekleurde zakjes van bekende winkelketens. Dan maar op de geur afgegaan, meer bepaald de kaasgeur. We zitten tenslotte nog altijd bij de ‘kaaskoppen’. De fameuze weekmarkt in Sneek bleek echter een verzameling van hoop en al 10 kramen, waarvan 5 met kaas. Druk was het er gelukkig ook niet. Voor mij een ferme meevaller dus. Voor de baasjes iets minder. Maar heel erg vonden ze het nu ook weer niet, want de temperatuur was ondertussen alweer richting 30 graden aan het gaan. Veel te warm om te markten dus. 

Een lunchke op een tof terras, dat ging hen beter af. De platte rust in de schaduw van de Dinky, met zicht op de bootjes, nog beter. Computers en ipads werden bovengehaald en ik heb ne goeie siesta gedaan onder de Dinky.

Tegen de avond werd de temperatuur wat draaglijker en had ik het kadootje ontdekt dat ik van de lieve receptioniste gekregen heb toen we hier aankwalen. Ja echt, ze kennen hun wereld hier want ik ben hier als een prins ontvangen. K had een zakje met 2 snoepstokjes, een tennisbal en zelfs een gouden medaille gekregen. Speciaal voor mij! Bovendien was het niet zo maar een gouden medaille, het was er een van groen plastic en ze hangt nu te blinken aan mijn gareeltje. Hier komen we zeker nog terug. Maar de markt, daar passen we voor.

pootje,

julles