En we gaan nog nie naar huis, bijlange niet, bijlange niet...

Het was een kort nachtje. Om 5u komt het leven op een snelwegparking terug op gang en kan je slapen wel vergeten. Dan maar de douche in en terug op weg. 

Eén ding waren ze echter vergeten: Vos lag nog vanachter! Voor diegenen die niet weten wie dat is: Vos, Kip en de Slang zijn mijn knuffels, mijn beste vrienden én de vervangers voor mijn echte maatjes thuis. En Vos is de allerbelangrijkste, hij is een surrogaat voor Bandieteke thuis. Nu moet je weten dat ik al 3 weken een super brave, voorbeeldige hondje ben. Naar Infrax-normen zelfs een 'rolmodel'. Maar zonder Vos gaat het feest niet door! Dat heb ik ze dus effe duidelijk gemaakt... maar K heeft zich als een echte mega Mindy losgerukt uit haar stoel en heeft haar leven gewaagd om, tijdens het rijden door de bochtige straten, zich naar achter te wagen om Vos te gaan halen. OK, Misschien overdrijf ik wel een beetje, maar ze is toch mijn held van de dag.

Onderweg zijn we een paar keer gestopt om van het uitzicht te genieten en de nodige stretch-oefeningen  te doen.

Maar om 15u hielpen die oefeningen ook niet meer om te ontspannen en  dus beslisten we om nog maximum 200 km verder te rijden en dan een leuk plaatsje te zoeken om te overnachten. We zouden dan morgen thuis zijn, zodat we vrijdag de dinky toy (die na 3 weken eerder een dirty toy geworden is) uit te laden en schoon te maken. Zaterdag begint voor R immers de werkweek terug.

Maar toen we aan de camping aankwamen, bleek dat we toch wel een heel leuk plaatsje hadden gevonden. Een prachtig meer, adembenemende uitzichten, een mooie, gezellige camping... R en K keken eens naar elkaar en zoals vaak hadden ze niet veel woorden nodig om elkaar te verstaan. We blijven hier dus nog een nachtje langer plakken! Vanavond nog eens lekker gaan eten met uitzicht op het meer en  morgen nog een extra dagje vakantie! De dinky toy zal wel kunnen wachten om schoongemaakt te worden zeker... 

Pootje,

Julleke