Kwak en Boemel

Vanmorgen na het ontbijt en de verplichte plaspauze stonden ze daar zenne met hun zwarte kooi. Eerst mocht ik nog gewoon op de arm mee tot aan de metrohalte, maar toen we daar aankwamen, was er geen ontkomen meer aan. Deurtje open, eerst mijn kop erin, een beetje duwen aan mijn poep tot ik er helemaal inzat (tja bij een teckel moet je wat langer duwen voor hij er met zijn hele lengte inzit hé) en dan deurtje toe. Eigenlijk vond ik het helemaal niet zo erg hoor, ik voelde mij er zelfs veilig. Zeker toen een paar minuten later Kwak en Boemel arriveerden. Twee mannen, die er op zijn zachts gezegd ietwat marginaal uitzagen en waar ne serieuze hoek af was. Ze zagen ons staan en  kwamen direct af, druk brabbelend in 't Spaans. Met hand en tand (alhoewel veel tanden had diene ene niet meer) hebben ze ons uitgelegd  hoe we ons ticket moesten batchen (2 personen, dus 2 keer 'puut puut' doen) de metro moesten doen stoppen (heel hard met je hand zwaaien en nog net niet op het spoor springen) waar we moesten afstappen (5 keer heeft hij tot 13 geteld, in 't Spaans, om te expliceren dat we de 13de halt moesten uitstappen) en hoe we 's avonds terug moesten komen (letter per letter heeft hij aangewezen en gespeld). Het waren rare kwieten, maar zo lief, zo vriendelijk en zo behulpzaam. Een fantastisch begin van de dag!

Na een korte rit met de metro kwamen we in Valencia ging de kooi van boven open en had ik dus in feite mijn persoonlijke cabrio. Als alternatief voor de gemiste fietstour kozen ze voor de hop on hop of bus... Stel je voor: 30 graden, boven op zo'n bus in de blakende zon, in een zwarte cabrio waar je niet uit mag, al hobbelend door een drukke stad... Awwel ik heb voor de eerste keer deze vakantie mijn stem laten horen! Gelukkig hadden ze het door en zijn we afgestapt aan de Turia tuinen, een heel schoon park waar ik nogal rap terug op mijn positieven was. Maar omdat ik niet meer op die bus wou, moesten we dus te voet terug naar de metro. Toen was het iemand anders die het moeilijk kreeg. K haar pijp was uit en na een tijdje struikelde ze over haar tong die op haar tenen hing (en daarna over haar lip - haha).

Maar we hebben het allebei overleefd en Kwak en Boemel in 't echt ontmoet, wie kan da zeggen?