Willen en nie kunnen!

Vanmorgen afscheid genomen van Tamarit en vertrokken richting Valencia. We hebben twee nachten geboekt op een camperplaats in Bétera, 18km van Valencia en voor morgen een begeleide fietstour in Valencia. We werden hier super vriendelijk ontvangen en kregen meteen wat uitleg over Valencia en de metro ernaar toe. Toen we vertelden dat we niet van plan waren de metro te nemen, maar gewoon met onze fiets wilden gaan, zag je de man twijfelen of hij ons meteen zou laten opsluiten of dat het misschien nog op te lossen zou zijn met een pilleke. 'Not safe, better go with your bike on metro. You can buy tickets here.' Ah daar knelt het schoentje: die man wou ons gewoon tickets verkopen. En nog een afgesloten draagmand voor mij ook, want dat moet op de metro. Maar daar trappen wij natuurlijk niet in!

Helemaal betrouwen deden we het toch  ook niet, bovendien moeten we morgenvroeg al om kwart voor 10 op de ontmoetingsplaats zijn en zullen we dus geen tijd te verliezen hebben. We besloten daarom om al eens te gaan 'proefrijden' naar Valencia, dan waren we voorbereid en kon er niks   Misgaan. We hadden de keuze tussen drie verschillende routes en kozen deze met de minst grote en drukke wegen. Ja wadden wat was dat voor een onderneming! Een fietspad of -strook was er niet.De auto's en camions raasden ons voorbij, we passeerden  langs ronde punten die rechtsreeks op de autostrade aansloten. Ik hoorde K haar hart kloppen tot in mijn mandje. Hoe dichter we bij Valencia kwamen, hoe drukker het werd. Toen we 3/4de van de weg hadden afgelegd, beseften ze opeens dat ze die rit morgenvroeg in volle spits nog eens zouden moeten overdoen... Ze hadden dus de keuze: ofwel onmiddellijk een goeie uitvaartverzekering regelen ofwel de fietstour  cancellen. Ik ben blij dat ze voor de tweede optie gekozen hebben want ik ben nog veel te jong om.al te sterven. Bovendien staat er thuis nog steeds een onafgewerkte garage te wachten ook hé!

Terug op de camperplaats dus met hangende pootjes naar de receptie, tickets voor de metro en de stoffige draagmand voor mij gekocht... pfff nu gaan ze me nog als een hond behandelen ook!

Pootje,

Julles