Het manneke op de fiets

Het was een nacht van puffen en zweten. De ventilator was kapot en de dakramen konden ook niet open omdat er buiten een serieus onweer aan t knallen was. Maar vanmorgen was buiten al het stof wel  en rook alles lekker fris door de regen. De natte broek bij het ontbijt omdat de stoelen buiten blijven staan waren, namen ze er graag bij. Voor mij was’t natuurlijk niet zo erg, want mijn mandje was gelukkig wel op tijd binnen geraakt. Kwestie van prioriteiten stellen hé.

We zijn blijkbaar niet de enigen die het te warm vinden om actie te indernemen en dus maar wat op de camping in de luie stoel bljven hangen. Ook de ouders van het jongetje hier een beetje verder zijn duidelijk niet van plan om ver van hun caravan weg te gaan. Alleen heeft hun zoontje blijkbaar geen last van de warmte, maar wel van de verveling. Het is de tweede dag op rij dat dat manneke, oo de elektrische fiets  van zijn ouders komt voorbijgereden. En niet één keer, maar wel 12 keer per uur en dat de godsganse dag. De eerste dag traag, keurig netjes met een fietshelmpje op. Daarna al wat sneller. Vanmorgen was de helm ook al achterwege gebleven en tegen de namiddag kon hij zelfs al kunstjes op de fiets. Zijn benen omhoog tegen het frame in plaats van op de pedalen. Ik hou mijn hart al vast voor het vervolg.

Wij zijn nog even de stad ingetrokken. Vrijdag is het kaasmarkt in Alkmaar en dan hangt er altijd een gezellige sfeer. Er was ook een jaarlijks botenevenement en het stadskanaal lag vol oude bedrijfsvaartuigen. Maar zoals ik al voorspeld had vóór we vertrokken: het was té warm. Een hapje eten, beetje kuieren en dan terug naar de luie stoel en verder kijken naar het manneke op de fiets...

pootje,

Julles