Overjaarse strandjanetten

Vandaag hebben we het tweede stuk van de via verde gereden: van Bot tot voorbij Arnes. Er waren minder tunnels, maar ze waren veel langer, pikdonker en ijskoud. Omdat het buiten warmer was dan gisteren en de tunnels kouder, kregen we telkens een klap van de hamer door het grote temperatuurverschil als we  in en uit een tunnel reden. De pillamp alleen was niet voldoende dit keer, ook de hoofdlamp werd opgezet. Wel een stom zicht hoor.

Het was zaterdag vandaag en dat was te  merken aan de drukte in de voormiddag. Terwijl we gisteren bijna alleen op de via verde waren, was het vanmorgen precies een fietsostrade. Allemaal Spaanse families die met hun kindjes kwamen fietsen, maar ook  veel wielertoeristen. De jongere (lees: knappe) exemplaren was niet zo'n probleem, maar de overjaarse exemplaren met hun blinkende pakjes, denken, net als bij ons, dat de evenaar (en bij uitbreiding dus ook de fietspaden) door hun gat loopt. Grrr! Gelukkig toen na de middag de zon nog harder begon te schijnen en het pad ook steiler en ruwer werd, waren die strandjanetten in geen velden of wegen meer te bespeuren en hadden wij de vv weer nagenoeg voor ons alleen. En toen gebeurde 

het: pfieuw! K reed opnieuw platte band! en dit keer geen bankje om onder ge schuilen. Maar een kwartiertje en een stuk of tien 'godverdommes' later, was ook dat probleem alweer gefikst. Maar we zullen toch dringend aan plakgerief moeten geraken want onze voorraad reservebanden raakt op... en de 'godverdommes' ook...

Pootje

Julleke