De Kampioenen op de Titanic

Vandaag gaat het dan eindelijk gebeuren: we gaan naar Denemarken. Wie R en K al een tijdje kent, weet dat dit niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt. Zeker tien keer zijn ze al met de Dinky naar Denemarken geweest, maar nog nooit zijn ze er geraakt (tenminste niet voor langer dan 1 dag). Steeds was het te koud, te nat, te kort... Maar  dit keer hebben ze eindelijk voet bij stuk gehouden. We starten in Bornholm, een Deens eiland met naar ‘t schijnt een fantastisch fietsroutenetwerk. Ik ben benieuwd!

We waren ruim op tijd voor de boot en het inschepen ging vlot. Maar toen de deuren van het ruim dicht gingen en de motoren begonnen te draaien, maakte dat een hels lawaai en had ik toch wel wat schrik en stress. Daarom besloot K met mij in de Dinky te blijven. Zoals het een echte man betaamt zou R op jacht gaan naar eten, boven in de boot. Hij is ondertussen al goed ingewerkt in de wereld van de koolhydraten en de calorieën, dus hij wist perfect waar hij naar op zoek moest gaan om een koosjere maaltijd te scoren. Na een kwartiertje ging de telefoon: R zat boven en kon niet meer terug naar het ruim waar de Dinky stond want de deuren waren allemaal geblokkeerd... K heeft nog een poging gedaan om de deur langs de andere kant open te doen, maar dat ging dus ook niet... Hier zaten ze dan, meer dan 3 uur gescheiden door een stalen deur... K en ik, in de Dinky in het lawaaierige, schommelende ruim, met een koolhydraatarm crackerke en kruidenkaas. R boven met 2 slaatjes en een koffie; In het begin hadden ze nog even contact met de GSM, maar eens op volle zee was die verbinding ook weg. Het leek wel een scenario van een nieuwe film: De Kampioenen op de Titanic...

Maar eind goed, al goed en na de hereniging konden we eindelijk voet aan wal zetten in Denemarken. Tot zover missie geslaagd, maar of het lang gaat duren weet ik nog niet. Want nu blijkt dat het seizoen hier stopt...overmorgen... Tja vrijheid blijheid en ‘op de wilden boef’ vertrekken heeft dus blijkbaar ook nadelen hé.