Passemaatje in de getto

Vannacht hebben we alle 3 geslapen als roosjes en we zijn zalig wakker geworden van het zonneke dat door het dakraam kwam piepen en de vrolijk fluitende vogeltjes. Na een gezond ontbijt, snel terug de baan op, zodat we in de late namiddag op onze eerste bestemming zouden zijn. Onderweg nog even gestopt bij bakker Paul, onze nieuwe ‘hofleverancier’.

De reis ging vlot en om 16u kwamen we aan in Vallecrosia, 10km van San Remo, bij de full option camping die K thuis al had uitgekozen. Het was een beetje eng om er te geraken, langs smalle baantjes en een drukke strandboulevard, maar de camping zelf zag er tiptop uit. Er was echter een klein probleempje: het vriendelijk madamtje van de receptie zei dat ze ‘full completed’ waren in plaats van full option. Spijtig, maar geen paniek: een beetje verder was een andere camping, veel eenvoudiger dan de eerste, maar voor 2 nachtjes wel te doen. Alweer een vriendelijke Italiaanse schone aan de receptie en ja hoor zij had nog wel een plaatsje voor ons... 2 zelfs. Een korte inspectie om te zien hoe we er moesten inrijden, leerde ons dat we effectief 2 plaatsen zouden nodig hebben: eentje voor de voorste helft van de Dinky en eentje voor de achterkant. Probleem hier was dat beide plaatsen nogal ver van elkaar lagen en de Dinky splitsen niet echt een optie was natuurlijk. Dus afscheid genomen van de Italiaanse schone en dan maar raad gevraagd aan het internet. De enige camping die nog een beetje in de buurt van de Pista Ciclabile (een toffe fietsroute en het doel van dit deel van onze reis) te vinden was en waar hondjes welkom zijn, was een camperpark in Camporosso. Het leek wel of we in de getto beland waren, een gure achterbuurt. Maar ze hadden er wel een plaats voor ons, niet groot, just ‘passemaatje’. Zolang we geen buren hebben, kunnen we nog net 2 stoelen buiten zetten. Het sanitair is niet meer dan een douche achter een gordijntje. De overburen hebben ruzie en in ‘t restaurant is vandaag een Italiaans familiefeest aan de gang, dus laten  we zeggen ‘gezellig’ druk. Maar we zijn in verlof en klagen niet. R heeft nog een  poging gedaan om de boze buurman te helpen om zijn auto terug in gang te duwen. Maar tevergeefs, zowel de buurman als auto bleven pruttelen.

Een fikse avondwandeling en een slaatje eten met zicht op het strand, maakten de dag toch nog goed.

Morgen de fiets op  en overmorgen rap maken dat we hier weg zijn, richting Gardameer. Het verhaal van de ezel en de steen in ons gedachten, hebben we daar maar alvast een camping geboekt.

pootje

Julleke